21 Şubat 2010 Pazar

İstanbul için...

İstanbul kimine şiirler kimine şarkılar yazdıran, hakettiği değeri bir türlü bulamayan hergün büyüyen ama aslında küçülen şehrim.Kimi bırakıp gitti seni kimi hergün bırakmak isteyip bırakamadı kimi de özlemine dayanamayıp hep sana geldi.Yalan değil bende ihanet ettim zaman zaman.Kendime mabet edindim denizin ortasındaki o zamanlar ıssız olan küçük adayı.Hayaller kurdum orda daha mutlu olacağıma inanarak.Sonra herşey gibi orası da çok değişti. Çok düşündüm,istedim başka yerlerde olmayı.Ama ne zaman bunu başkasından duydum,o zaman anladım.Kolay değil herşeyi bırakıp gitmek.

Herşeyden bir anda vazgeçebilenlerden olmak isterdim.Gözü kapalı,arkasına bakmadan yola çıkabilenlerden.Dün bunların hepsini aynı anda düşündüm.Ağırlığı geldi çöktü gözlerime,dayanamadı süzüldü yaşlar.Gözlerimden geçenler,boğazımda düğümlenip kaldı.Yutkundum.Unuttum sonra hepsini.

Neleri unutmadık ki sahi?

0 yorum:

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...