21 Şubat 2010 Pazar

İstanbul için...

İstanbul kimine şiirler kimine şarkılar yazdıran, hakettiği değeri bir türlü bulamayan hergün büyüyen ama aslında küçülen şehrim.Kimi bırakıp gitti seni kimi hergün bırakmak isteyip bırakamadı kimi de özlemine dayanamayıp hep sana geldi.Yalan değil bende ihanet ettim zaman zaman.Kendime mabet edindim denizin ortasındaki o zamanlar ıssız olan küçük adayı.Hayaller kurdum orda daha mutlu olacağıma inanarak.Sonra herşey gibi orası da çok değişti. Çok düşündüm,istedim başka yerlerde olmayı.Ama ne zaman bunu başkasından duydum,o zaman anladım.Kolay değil herşeyi bırakıp gitmek.

Herşeyden bir anda vazgeçebilenlerden olmak isterdim.Gözü kapalı,arkasına bakmadan yola çıkabilenlerden.Dün bunların hepsini aynı anda düşündüm.Ağırlığı geldi çöktü gözlerime,dayanamadı süzüldü yaşlar.Gözlerimden geçenler,boğazımda düğümlenip kaldı.Yutkundum.Unuttum sonra hepsini.

Neleri unutmadık ki sahi?

14 Şubat 2010 Pazar

ne haber aşktan?



Aç kalbini ben geldim sıkı sıkı tut bırakma.. der bir şarkıda Sezen...severim.
sevmeyi de severim sevilmeyi de. Çevremde biraz sevgi arsızı olduğum konusunda söylentiler var.Kim bıkar sevilmekten?
Sevgililer günü sebebi ile sevmeyi yazmıyorum. İçimde asi bir anti-kapitalist barındırmıyorum ama yine de özel günlerde tüketim çılgınlığına karşı durdugum zamanlar olmuyor değil.Gerçi bu günlerde olmasa insan hayatında herşey monoton olacak herhalde.
Kendi kendini çürüten arka arkaya söylenmiş cümlelerimin farkına vardıktan sonra bu yazıyı burda kesmek istiyorum. Kararsızlığın da bir sınırı olmalı!!

P.S. fotoğraf ;Aşk Ölçer- Onur Küçükerdem



Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...